De lesbische tiener teef

Ik ben een trut. Een 19-jarige, wrede, zieke, verdraaide, sadistische trut.

En mijn missie in het leven? Vrouwen vernederen die veel ouder zijn dan ik. Om ze recht te zetten.

Toekijken hoe ze afbrokkelen en aan mijn voeten vallen, en me dan dienen zoals ik wil.

Getrouwde vrouwen zijn het gemakkelijkst te temmen, als ik dreig hun maaltijdcheque-echtgenoten te verleiden. Ik zou zeggen dat ik hem zal pijpen en dan mijn benen openen en hem verleiden om mij zwanger te maken. Ik zou zeggen dat ik hun huwelijk kan verwoesten, hun huis kan overnemen en hen op straat kan zetten.

Ik zou toekijken hoe ze kronkelden terwijl ik de kwelling over hen uitstortte en hen stap voor stap brak.

En als zij eenmaal verstrikt zijn in mijn wrede kleverige web, onderwerp ik hen aan elke stemming die mij begeert.

Hoe ben ik in staat dit te doen?

Soms …. omdat zij mijn onheilspellende dreigementen geloven, en dan laten zij mij gewoon begaan.

Soms …. omdat zij, vanwege mijn geduchte gestalte, niet eens durven proberen mij tegen te houden.

Soms …. omdat ze zo zwak en ruggengraatloos zijn, dat ze denken dat het is wat ze verdienen.

Soms, o ja, soms …. als ze beseffen dat ze geen andere keus hebben dan te voldoen aan de verdorven eisen van een wrede en dominante lesbische teef, dan ben ik hun stoutste duistere fantasie die uitkomt.

Maar waarom doe ik dit?

Er is een vraag waar ik zelf vaak over heb nagedacht. Ben ik een aberratie van de natuur? Een kwaadaardige, perverse psychopaat? Of misschien een obsessieve schizofrene seksuele afwijking?

Maar eigenlijk is er maar één antwoord dat past bij …..

Ik doe het …. omdat ik het kan.

………

Dus, laat me u vertellen hoe het allemaal begonnen is.

……..

Ik ben vrij lang voor mijn leeftijd, ziet u. Niet dik, maar wel dikke botten. Mijn moeder was 1 meter 80, en mijn vader nog langer, en hun genen zijn op mij overgegaan.

Het fascineerde mij altijd als ik naar mama keek in conversatie met andere vrouwen. Zij leek boven hen uit te torenen, en als zij voorover boog, of een beetje dichterbij kwam, deed de ander in een reflex een stap achteruit. Zij zagen er geïntimideerd uit, en leken ineen te krimpen, overweldigd door haar aanwezigheid. Het was fysieke hiërarchie in actie, en ik vond het opwindend, opwindend…. Dus toen ik ouder werd, wilde ik iets van die macht voor mezelf. Ik kon het op allerlei manieren gebruiken.

Het was rond de tijd van mijn midden-tienerjaren dat ik mijn mogelijkheden begon uit te testen. Ik begon een bullebak te zijn.

En dat werkte….. een hele tijd door. Geld lenen dat nooit terugbetaald zou worden. Mijn boeken laten ronddragen. Speciale bestellingen van cake en chocolade krijgen. Mijn huiswerk delegeren.

Maar toen ik 15 was, werd ik plotseling hardhandig wakker geschud. Een groepje van drie oudere jongens overviel mij en sleurde mij achter een paar struiken toen ik van school naar huis liep. Zij hielden mij vast, en met venijn in hun ogen, en uitpuilende aderen in hun voorhoofd, deelden zij mij mede, dat als ik ooit nog zou proberen hun zuster lunchgeld af te persen, zij mij tot een zwart-blauwe bloederige moes zouden slaan. Daarmee gaven ze me een paar klappen, en ik stemde ermee in nooit meer bij haar in de buurt te komen. Maar ik leerde die dag ook nog iets anders. Hoewel ik niet van het mannetje van de soort hield, en niet van plan was mijn maagdelijkheid te verliezen, maakte dit “incident” mij ernstig opgewonden. Ik realiseerde mij dat aan de ontvangende kant staan van een totaal verlammende en overweldigende overheersing uiterst “verkwikkend” kon zijn. Het was er een voor in het kleine zwarte boekje.

………………………………..

Ondanks deze zenuwslopende schermutseling was hun zuster slechts één van mijn vele “weldoeners”. Een bullebak zijn was een diepe verslaving, en ik liet mij niet afschrikken door een eenmalig schot voor de boeg. Het incident ging voorbij, maar ik was er om te blijven. Ik moest gewoon meer onderscheid maken. En dat deed ik. Ik treiterde en treiterde alleen als ik zeker was van mijn doel. De voorbijgaande maanden werden een paar jaar, en ik kwam aan het eind van mijn tijd op school zonder verdere tegenaanvallen.

Ik was toen 17, en extatisch om het onderwijs achter mij te laten. Ik had geen behoefte aan college en al die onzin. Ik was zelf aan het leren hoe ik een ander soort kennis en macht kon gebruiken. Maar toen ik de volwassen wereld introk, de grote tijd, wist ik dat ik mijn vaardigheden moest verfijnen en aanscherpen. Ik moest een meester-beoefenaar in actie zien.

Toen had ik geluk. Ik kreeg een baan bij een reisbureau, zij het op de laagste trede. Ik was de kantoorknecht, maakte koffie, opende de post, maakte vuilnisbakken leeg… u kent het wel. Hoe dan ook, wat telde was…. Ik werkte samen met charismatische, overtuigende verkoopsters… Vijf stuks…. En ik keek aandachtig toe hoe ze te werk gingen.

Angie was de opdringerige. Het type dat geen “neen” als antwoord accepteert. Zij was mijn heldin. De klanten kwamen binnen en gingen tegenover elkaar zitten, en Angie verrichtte haar toverkunst. Sommige paren waren scherp. Zij hadden hun huiswerk gedaan, wisten precies wat zij wilden, en hadden alleen een professional als Angie nodig om alles in elkaar te passen. Maar andere paren waren het tegenovergestelde. Zij hadden genoeg te besteden, maar wisten totaal niet wat zij werkelijk wilden. Ik verwonderde mij terwijl ik zag hoe Angie in een dictatoriale keizerin veranderde. Binnen enkele minuten had zij hen om haar vingertje gewonden. Ik denk dat als zij hun had gezegd dat ze zich achter moesten omkleden in hun zwemkleding, en dan terug moesten gaan naar de voorgevel van de winkel en daar rondparaderen zodat wij konden beoordelen of het geschikt was, dat ze dat gedaan zouden hebben. Ik wilde zijn zoals Angie.

Ik wilde dat sukkels gewillig naar mij toe kwamen, zodat ik hen kon “verlichten”.

En toen zij in het gareel vielen….. Oh boy, had ik plannen.

………………………

Weken gingen voorbij, en meer en meer mocht ik bij “interviews” aanwezig zijn. Uiteindelijk werd ik aangemoedigd om me met pertinente vragen te bemoeien. Mijn achttiende verjaardag was nog maar 2 maanden verwijderd, en de baas, Silvie, een strenge vrouw van in de 50, zei me dat ze tevreden was over mijn vorderingen. Zij zei dat ik alle geschikte eigenschappen had en wilde dat ik een eigen bureau zou krijgen zodra ik 18 was.

Het waren de langste 2 maanden van mijn leven.

………………………

Om 10.30 uur op de eerste maandagmorgen dat ik achter mijn nieuw aangestelde bureau zat, rinkelden de kleine belletjes op de winkeldeur, en er kwam een echtpaar binnen dat ik midden 40 schatte. Zij kwamen vrijwillig langs, nadat zij gezien hadden dat alle andere meisjes bezig waren. Nadat zij gezeten hadden en wij alle formele introducties hadden gedaan, begonnen wij met de zaak waar het om ging. Ik weet niet of het geluk of het lot was, maar zij hadden al een paar jaar geen vakantie meer gehad en zochten suggesties voor een vakantie van een maand. Ik loodste hen door verschillende mogelijkheden, en zij waren zo naïef en volgzaam dat zij in vrijwel alles belangstelling toonden. Ik overtuigde hen ervan om serieus een cruise te overwegen, en dat ik hun graag een informatieve video zou lenen. Ik legde uit dat die gereserveerd was voor de komende dagen, maar dat ik hem persoonlijk bij hen thuis kon afgeven zodra hij terug was. Zo verifieerde ik wanneer zij beiden kwamen en gingen, en wanneer zij alleen thuis zou zijn.

Al die tijd dat zij daar waren, ben ik nooit opgestaan. Dat zou ik als een onnaspeurlijke verrassing achterlaten.

……………………..

Het was halverwege de ochtend. Ik droeg mijn kantooruniform niet toen ik naar haar portiek liep, video in mijn hand, en mijn grote tas met lekkernijen over mijn schouder. Ik had een luchtig, kort zomerjurkje gekozen en mijn hoogste hakken. Met mijn haar hoog op mijn hoofd opgestoken en opgestoken, was ik meer dan één meter lang.

Silvie was er niet blij mee dat ik me ziek meldde, maar ze geloofde mijn verhaal over “vrouwenkwesties”.

Mevrouw Marrelli beantwoordde mijn klop.

“Hallo, ik heb de video bij me”, briesde ik op een opgewekte, vrolijke toon. Ik wilde haar op haar hoede en op haar gemak stellen. Ik grijnsde binnensmonds terwijl ik neerkeek op haar kleine gestalte, met haar ogen op één lijn met mijn borsten. Toen haar hoofd achterover kantelde en zij onhandig opkeek, ging dat gepaard met een duidelijk hoorbare hijg. Zij besefte niet wat zij zojuist had weggegeven. Zij was verbijsterd, gealarmeerd en verbijsterd.

“O, dank u wel”, zei zij, terwijl zij haar hand uitstak, verwachtend dat ik haar het platte plastic doosje zou aangeven.

“Het spijt me, mevrouw Marrelli, maar wat ik hier heb is heet goed. Ik had gelijk toen ik zei dat u een geweldige optie overweegt, want iedereen wil aan boord, als u mij de woordspeling vergeeft. Hoewel het zeer informatief is, duurt de video maar twintig minuten. Ik zou moeten binnenkomen en wachten terwijl u ziet wat het aanbod is, zodat ik het meteen daarna weer kan weghalen. Maar als u het leuk vindt, dan kom ik zeker nog eens terug, zodat meneer Marrelli het kan zien, als u denkt dat hij het leuk zou vinden”.

O, wat hou ik toch van mijn geladen zinnen.

“Nou, eh, ik was niet …… nou, ja, ik denk het wel. U kunt beter binnenkomen. Ik wil niet dat u uw reis verspild hebt”, zei ze, met haar hoofd nog steeds in een vreemde hoek naar achteren gekanteld. Zij deed een stap opzij en toen ik door de deuropening naar binnen liep, maakte ik een grote show van laag te moeten bukken, om onze verschillende afmetingen te benadrukken. Ik pronkte brutaal met mijn forse voorsprong, om er zeker van te zijn dat zij wist waar zij aan toe was. Ik wilde haar laten zien dat het geen zin zou hebben tegen te stribbelen, als het haar tijd was.

Maar eerst wilde ik mijn gezag laten gelden.

“Een koffie zou wel lekker zijn voor we beginnen, mevrouw Marrelli, denkt u niet? Wit met twee suiker.”

“Oh, erm, ja natuurlijk.” Ik kon de aarzeling horen, de spanning voelen. Ik had haar op de achterste voet. Toen zij naar haar keuken liep, volgde ik haar met opzet. Ik had mijn weg naar binnen gecharmeerd, maar nu was het tijd voor wat druk.

“Mooi huis hebt u hier, mevrouw Marrelli. Maar ik voel me zo formeel als ik uw achternaam gebruik. Hoe noemt uw man u?”

“Mijn naam is Nichole.”

“Nee, dat was mijn vraag niet. Hoe noemt uw man u?”

Zij keek mij verward geïrriteerd aan, en ik kon zien dat zij debatteerde over wat zij moest zeggen.

“Nou?” Spoorde ik aan, terwijl zij om tijd probeerde te spelen door met de koffiekopjes te rommelen. Ik deed twee korte stappen dichterbij en zij wist dat zij moest antwoorden. Zij draaide zich om en flapte eruit: “Niki”.

“Ni-ki” echode ik, moeizaam en langzaam, in een provocerende klik van twee lettergrepen. “Dat klinkt veel aardiger. Ik had een vriendin op school die Nichole heette, maar haar bijnaam was “Mine”… Je weet wel… nick-coal-mine. Ik noemde haar altijd “Mijne”. Mijn bijnaam op school was Misterina, maar je mag me juffrouw noemen.”

“O, ik dacht dat het…”

“Juffrouw”, onderbrak ik scherp. “Zo noemen al mijn vrienden mij. Ik sta erop dat u mij juffrouw noemt”.

Na een lichte aarzeling en met een gefronste wenkbrauw, zette zij een voet op mijn glibberige helling.

“O, OK.”

Er volgde weer een pauze, want ik zag haar radertjes draaien, bij de implicaties van mij “Juffrouw” te noemen. De kalmte keerde terug, maar het lijdt geen twijfel dat zij gegooid was. Ze was de draad helemaal vergeten.

“U zult me moeten vergeven, maar herinner me eraan hoe u uw koffie graag hebt.”

“Hoe drinkt u uw koffie, Mmm….?” echode ik, met opgetrokken wenkbrauwen en beide handen omhoog, haar drukkend om haar vraag af te ronden. Kom op, Niki, zet beide voeten op mijn glibberige helling.

“Hoe drinkt u uw koffie… juffrouw?” trapte zij aarzelend maar onherroepelijk in mijn aansporing. Ik zuchtte innerlijk van opluchting.

“Heet, wit en zoet, en opgediend met een plichtsgetrouwe glimlach.”

“O, ja, natuurlijk”, zei ze zacht, en toen ik de vingers van mijn omhoog gedraaide vlakke handen weer omdraaide, voegde ze er rustig aan toe… “Juffrouw”.

“Ik zet nu de video klaar, terwijl jij de koffie en de koekjes binnenbrengt,” zei ik op een assertieve, strenge toon, opzettelijk haar taken zwaarder makend.

“Oh, dat zal ik, eh, ja, OK.”

Ik stootte mijn hoofd naar voren met, “Ik hoorde je niet,” terwijl ik weer met mijn vingers omhoog wiebelde, haar verplichtend correctie aan te bieden. Toen sprak zij met veel meer overtuiging op een beslist plichtsgetrouwe toon die symbolische woorden uit: “Ja juffrouw.”

Zij had haar beide voeten op mijn glibberige helling gezet, en ik grijnsde toen zij begon te glijden.

….. ……

Ik liet haar in de keuken achter om de koffie klaar te maken, terwijl ik zelf voorbereidingen trof. Ik stelde mijn camera op, een spy-master special, die recht op de voorkant van de salon gericht was. Toen laadde ik de promo-video van de cruise in de speler, wetende dat het niet was wat het leek.

…. …….

“Niki,” grimaste ik na een klein slokje uit mijn kopje, “deze koffie is absoluut afschuwelijk. Wat zou je man doen als je zulke troep serveerde? Je over zijn knie leggen, zou ik denken,” terwijl ik haar reflexreactie bestudeerde.

“Het spijt me. Het zal de melk wel zijn of zo,” verontschuldigde zij zich als een goed getrainde gracieuze gastvrouw.

“Maakt niet uit. De video is klaar. Ik zal niet nog een koffie riskeren, anders leg ik u misschien zelf over mijn knie. Gaat u zitten, dan begin ik met de presentatie. Is dat wat u wilt?” Zei ik als één lange zin zonder een pauze te nemen, terwijl ik precies wist wat ik deed.

Nichole ging op de zitbank tegenover de TV zitten en keek me aan terwijl ze met haar hoofd ja knikte, toen richtten haar ogen zich weer op het lege scherm. Ik kon zien dat ze te geradbraakt was om te spreken, verward door mijn provocerende bewoordingen, maar ik wilde aandringen op meer onderdanigheid.

“Was dat knikken een ja, Ni-Ki?” Vroeg ik met gezag.

“Ja,” kwaakte zij bijna onhoorbaar.

“Ja … mmm?” bromde ik als een vraag.

Zij wierp een korte blik op mij, en kwaakte toen weer zachtjes: “Ja juffrouw.”

“Dat is beter. “Juffrouw” de hele tijd voortaan, ja?” zei ik, terwijl ik mijn handpalmen met een luide klap tegen elkaar bracht om gewicht te geven aan mijn verzoek, maar ik wachtte niet of drong niet aan op een antwoord.

Ik drukte op de “start”-knop, en liet de afstandsbediening bij de tv liggen, en stapte over om naast Niki te gaan zitten. Ik legde onze benen zo neer dat ze elkaar bijna raakten, terwijl ik nonchalant achterover leunde in de zetel. De bovenkant van haar hoofd was even laag als mijn schouders, en zij zag er zo klein en zwak uit aan mijn zijde. Ik kon zien dat mijn vrijpostigheid haar van streek had gemaakt, want zij zocht haar toevlucht tot het flikkerende scherm.

De eerste beelden waren verschillende hoeken van een groot oceaanstomer die door een kalme zilveren zee gleed. Toen begon het enkele van de passagiers te tonen die op het dek van het schip rondliepen. Het toonde een rij van verschillende ligstoelen, allemaal versierd met bikini-geklede babes. Een van hen begon een van de anderen, een slank, tenger blondje, in te smeren met vette lotion. Alle andere grietjes begonnen toen ook haar in te smeren. Deze tengere hete babe werd helemaal omsingeld, en een woud van handen deed haar glinsteren van een glad, glanzend glijmiddel. Toen was er een close-up van vingers die aan de touwtjes aan de zijkanten van haar schrale bikini trokken, en de knopen vielen los. Toen de cut-away terugkeerde als een open hoek shot, bleek dat haar geschoren en geoliede lichaam helemaal naakt was geworden. Niki draaide zich om en keek naar mij op, als voorbereiding om te spreken, maar ik onderbrak haar voordat er woorden uitkwamen.

“Het lijkt wel of iemand een truc met ons uitgehaald heeft, Niki. Het lijkt wel of we op het punt staan getuige te zijn van de berekende verkrachting van deze ongelukkige hete babe, en ik begin er opgewonden van te worden.”

Niki friemelde nu in een toestand van beschaamde verwarring rond, en toen zij haar handen op de salon legde en haar armen schrap zette om haar gewicht te dragen, was het duidelijk dat zij ging proberen weg te komen. Ik legde één hand stevig op haar schouder, en toen ik zei: “Sst! Niet weggaan”, zakte zij zonder een woord te zeggen meteen weer onderuit. Daarna draaide zij haar hoofd opzij, alsof zij de voortgaande taferelen wilde ontwijken, maar op mijn assertief bevel… “Laten we blijven kijken,” keken haar ogen met de kortste blik naar mij op, waarna haar aandacht weer terugging naar de verontrustende gebeurtenissen die zich op het scherm afspeelden.

De hete griet in de film, nu naakt en geolied, had handen die over haar hele lichaam zwierven. Zij bokte en zij kronkelde alsof het niet was wat zij wilde, maar haar gekreun was onmiskenbaar vleselijk. Terwijl Niki stomverbaasd voor zich uit zat te staren, zette ik mij langzaam op mijn voeten en stelde mij discreet achter haar op, terwijl zij gebiologeerd op haar stoel bleef zitten. De volgende scène was die waarin de geoliede babe op haar voeten werd getrokken, en de armen van verschillende andere babes haar hoog in de lucht tilden. De scène toonde een groot wigvormig houten blok, waarop, bovenaan en in het midden, een grote, imposante, rechtopstaande dildo bevestigd was. De geoliede babe, nu kronkelend van angst, werd onverbiddelijk op haar plaats gemanoeuvreerd. Met handen die haar benen wijd gespreid hielden, werd zij op de grotesk uitziende dildo neergelaten. Toen was er een shot van handen die op haar schouders drukten, en door hun gewicht kon zij niet meer op haar tenen balanceren en moest zij f****d plat op haar voeten staan. De camera deed een close-up om te laten zien dat de dildo nu onmiskenbaar voor de helft naar binnen was. Er lag een stang op armlengte voor haar borst, die zij had vastgegrepen om haar evenwicht te bewaren, maar die nutteloos was om te proberen de neerwaartse druk te verlichten. Toen grepen twee vrouwen, één aan elke kant, haar enkels vast, en rukten in eendrachtige beweging haar benen naar achteren. De babe in de film gaf een b***d-kreunende gil toen haar volle gewicht op de apex van de wig neerklapte, en de volle lengte van de enorme dildo uit het zicht verdween. Bij deze barbaarse spietsing liet Niki een luide hijg horen, en omdat ik mij achter haar had opgesteld, sloeg ik tegelijkertijd mijn handen hard op haar schouders neer om haar op haar plaats te houden.

“Ze hebben haar nu, Niki. Geen ontsnappen aan. En het wordt nog erger. Je kunt maar beter blijven kijken.”

Niki begon te kronkelen terwijl ik mijn handen stevig op haar schouders hield, maar haar ogen bleven op het scherm gericht. De actie ging door terwijl er touwen werden gevlochten, waarmee de babe in deze afschuwelijke f****d-situatie werd vastgezet. Toen zij in een verward strak web verstrikt was geraakt, toonde het scherm een eenzame hand die een witte schakelaar omhaalde. Er begon een gezoem dat uit het blok kwam, en de babe begon tekenen van ongemak te vertonen. De volgende scène belichtte een zwartgevoerde canvas zak, die vervolgens over haar hoofd naar beneden werd geschoven. Het gezoem nam toe tot bijenvleugelcrescendo, en het geoliede lichaam van de babe, dat nog steeds kronkelde en kronkelde, begon een orgasmisch helderrood te blozen. De andere vrouwen begonnen te duwen en te sturen op het grote houten wigblok, dat duidelijk op wieltjes rolde. Duwend en heffend liet de film zien hoe de wielen van het blok draaiden, terwijl de babe met de kap bleef bokken en kreunen. Het blok bleef zich met zijn wilde woeste lading voortbewegen tot aan de rand van het hoge dek van de oceaanstomer. De camera zwenkte uit om een scène van bovenaf te geven, die een hartveroverende lange val naar de zee liet zien. Het blok werd verder geduwd tot de voorwielen op de rand van deze angstaanjagende lange val naar het kolkende en ziedende water ver beneden stonden te wankelen. Het verwoede gekronkel van de babe was volledig vleselijk geworden, waarbij de zoemende dildo duidelijk zijn werk deed. De babe was nu hard aan het stoten in de beslotenheid van haar gebonden web, alsof zij een bronco probeerde te berijden, en duidelijk gek geworden van orgasmische ergernis. Juist op dat moment ranselde een hand haar kap af. Toen de babe zag waar ze was, vlogen haar ogen open als schoteltjes, maar het blok en zijn ongelukkige lading kregen nog een laatste ferme duw. Met nog een b***d-kreunende kreet leek de babe, die zich stevig aan de steunbalk vastklampte, en nog steeds knalrood gloeide en stuiptrok, en nog steeds in de roes van een krachtig orgasme, recht over de rand te verdwijnen. Niki liet een kreet horen en begon te trillen alsof zij een aanval kreeg, en het kostte al mijn kracht om haar op haar plaats te houden. De volgende scène schoof langzaam rond een ander leegstaand blok hout, waarbij de aandacht erop gevestigd werd dat ook dit blok voorzien was van een rechtopstaande en overdreven grote dildo. Daarna toonde de scène een echtpaar van middelbare leeftijd op lounges, dat elkaars handen liefkozend vasthield, terwijl zij in hun badkleding naast elkaar lagen. De groep babes in hun schaarse bikini’s naderde hen en knoopte een vriendschappelijk gesprek met hen aan. De man wordt door twee babes gerustgesteld om te blijven liggen waar hij ligt, terwijl de anderen de vrouw wegjagen. Zij wordt dan overgehaald om op een lounge te gaan liggen, net om de hoek van dat andere houten wigblok en zijn dildo, en de babes beginnen glimmende smeerolie aan te brengen. De vrouw lijkt tevreden met de stroom mee te gaan, terwijl zij verwend wordt met zachte kalmerende handen. Zij lijkt echt ontspannen terwijl de handen doorwerken, steeds brutaler en steeds brutaler. De vrouw, nu duidelijk aangedaan door haar verleidelijke massage, begint te kronkelen in sensuele verwennerij. De camera toont een close-up van handen op de tailleband van haar bikini, die langzaam langs haar dijen omlaag wordt geschoven. Op dat moment geeft de camera een schermopname van het houten wigblok en zijn grote, rechtopstaande dildo, en dan terug naar de vrouw, die nu ingeolied en naakt is. De vrouw gehoorzaamt en geeft een zacht spinnend kreuntje als de babes haar overeind en op haar voeten trekken. U hoort de meisjes op de achtergrond lachen en hoongelach, terwijl een kap voor haar gezicht wordt gezwaaid. De vrouw houdt haar hoofd omhoog en stil met haar ogen stevig gesloten, een duidelijk teken van onuitgesproken goedkeuring. In het donker vastgezet, leiden de babes haar dan om de hoek, naar het houten blok en zijn dreigend verticaal aanhangsel. Het is te zien hoe verschillende handen haar hoog optillen, en dan haar bungelende voeten, ongelukkig en cirkelend, tractie zoekend in de leegte van de mid-air. Als de scène vervaagt tot duisternis, hoor je wanhopig geschreeuw, en dan wordt het scherm griezelig leeg.

“Wauw,” zei ik, als een ademloze uitroep, “daar heb ik het zo warm van gekregen.”

Ondanks dat ik het filmpje al verschillende keren gezien heb, maakt het visioen van een vrouw die verscheurd wordt door de benarde toestand dat zij ongelukkig in de greep van een orgasme is, en toch plotseling beseft dat zij op het punt staat onderworpen te worden aan een soort groteske en barbaarse gruwel, mij altijd heet. Het is een scenario waar ik naar streef als ik mijn “vrienden” vermaak.

Niki draaide zich naar mij om met een wijd opengesperde blik en een mond die als een vis uit het water floepte, maar er kwamen geen geluiden uit haar lippen. Haar hoofd volgde mijn beweging, terwijl ik van de achterkant van de salon rondliep, naar waar ik haar beide handen vastgreep, en haar resoluut op haar voeten trok. Met mijn handen achter haar schouders trok ik haar hoofd tegen mijn borst, als een moeder die een verbouwereerde zieke k***d troost.

“Oh schatje van me,” ademde ik langzaam, zacht en teder, “je bent erdoor van streek geraakt. Maak je geen zorgen, je bent veilig hier bij mij.” Ik hield haar een vrij lang ogenblik dicht tegen me aan, en toen we uit elkaar gingen, kantelde ze haar hoofd schuin naar achteren. Onze blikken sloten zich op, als vlammende rode lasers, en wij verbonden ons, oog in oog. Ik zakte op mijn knieën, zodat onze hoofden op één lijn lagen, en als verraderlijk gif leunde ik heel langzaam naar binnen. Ook zij schoof naar voren, passief en kalm, net als een mot op een vlam. Ik legde mijn handen op haar achterhoofd, en onverbiddelijk trok ik haar naar binnen. Toen onze lippen elkaar eindelijk ontmoetten, gaf zij een zachte, passieve kreun, en haar handen kwamen rond de achterkant van mijn schouders. Ik wist dat onze spontane omhelzing voor haar een behoefte was aan kalmerende geruststelling. Voor mij was het de lente van een goed uitgedachte val, en een eenvoudig wreed geval van “Ik heb je nu te pakken.” En net als mijn “vriendin” Nichole van de middelbare school, die in mijn ban was, stond ik op het punt om ervoor te zorgen dat elk deel van haar van mij zou worden. O ja, mijn arme Niki, ik heb je zeker goed ingeschat toen ik dacht dat je gemakkelijk zou zijn. Aan het eind van vandaag heb je je eigen lot bezegeld. Voortaan zul je “van mij” zijn.

……………………………..

“O, het spijt me zo,” gutste Nichole toen ze weer bij zinnen kwam. “Het was niet mijn bedoeling om te….” Ze staarde af.

“Ik wist precies wat je nodig had toen je me instinctief ‘juffrouw’ begon te noemen. Dat is het soort mens dat u bent. U laat anderen de leiding nemen, zodat u zelf geen beslissingen hoeft te nemen.”

“Nee, het is, ik heb nooit…. Ik…” begon zij te brabbelen, en nu moest ik haar laten zien wie de baas is.

“Wat zal je man wel niet zeggen als ik hem vertel dat je mij probeerde te verleiden?” snauwde ik, haar aan een korte teugel houdend.

“Nee, dat deed ik niet, ik bedoel ik was niet….” terwijl zij weer begon te brabbelen.

“Je weet dat afschuwelijke kopje koffie dat je eerder binnenbracht, en hoe je nu geprobeerd hebt mij te verleiden. Wel, ik ga je daarvoor straffen. En u gaat me dat toestaan, nietwaar, zodat ik niet van plan ben uw man te vertellen hoe slecht u zich gedragen hebt?”

“Nee, dat was een vergissing. Ik heb niet ….”

“Wel, om er zeker van te zijn dat er geen fouten meer gemaakt zullen worden, ga je over mijn knie.” En daarmee plofte ik neer op de zitbank en tikte met mijn handpalm tegen de bovenkant van mijn dijen. Zij keek mij aan alsof zij hoopte dat ik het niet meende, maar ik spoorde haar aan op mijn strengste toon.

“Kom op, je weet dat het gaat gebeuren… Laten we dit afhandelen, ik heb niet de hele dag de tijd.”

Maar wat zij niet wist, was dat ik niet van plan was om nog uren weg te gaan. Pas vlak voordat haar man thuis zou komen. Net genoeg tijd voor haar om zich te bedwingen na de nachtmerrie die zij zou doormaken. De nachtmerrie die ik op video zou vastleggen. Een dagboek van heldendaden, waarop mijn zielige nieuwe slavin een hele reeks walgelijke daden op zichzelf zou begaan.

O, ja! Mijn grote zak met lekkers en mijn verdraaide, zieke geest snakten ernaar om naar beneden te gaan en vies te worden.

Maar eerst… was het tijd om onbekende wateren te betreden. Het was tijd om mijn eerste teef van middelbare leeftijd te temmen.

……..

“Knie”, beval ik op de strengste toon, terwijl ik naar de bovenkant van mijn dij wees.

“Nee, ik…. ” stamelde ze, kracht en moed ontbrekend, terwijl ze wegkeek en op de grond neerkeek.

“Verdomde knie …. nu,” blafte ik, terwijl ik een palmslag op mijn dij gaf, de luide krak deed haar zichtbaar opspringen.

“Nee, alsjeblieft, ik …” weer flitste ze, maar bleef als een standbeeld op haar plaats zitten.

“Laat me je niet komen halen,” dreigde ik, “of het wordt nog erger voor je.”

Haar voeten begonnen te schuiven, alsof ze op ski’s gleed, een klein glibbertje tegelijk.

“Dat is het. Laat je gaan. Je weet dat het voor je eigen bestwil is,” suste ik op een suikerzoete toon, spottend met haar trillende angst.

“Nee, alsjeblieft, ik heb nooit….” begon zij als laatste redding, toen haar slenk de zijkant van mijn benen bereikte.

“Daar is het te laat voor, Ga nu op uw knieën zitten en leg u voorover,” dirigeerde ik vastberaden, terwijl ik op de toppen van mijn dijen klopte.

Ik kon het niet helpen, maar grijnsde toen haar knieën de vloer raakten. O, Niki, je bent echt zo gemakkelijk….

Terwijl haar lichaam voorover boog, zei ik: “Dit gaat mij meer pijn doen dan jou,” waardoor zij een laatste smekende blik in mijn ogen wierp. Misschien was het het woord “pijn”, maar zij lag al veel te ver voorover gebogen, en toen mijn hand zich hard in haar nek greep, had zij geen keus meer. Vastgepind en gebogen over de bovenkant van mijn dijen, stond zij nu volledig tot mijn beschikking.

“Ga jij tellen, of zal ik?”, ademde ik uit met een air van triomf, nu ik haar precies had gekregen waar ik wilde. Met mijn linkerhand nu achter in haar nek geklemd, en mijn rechterhandpalm op haar kleine rug gedrukt, bungelde zij als een ongelukkige lappenpop.

“Ik wil niet dat…. ” begon zij zwakjes, maar ik was niet van zins het te horen.

“Vijftig is het dan,” verordonneerde ik streng, waardoor zij hijgde en kronkelde.

“Nee, alstublieft, ik wil niet….”

…… thwack …… Ik ontketende mijn eerste steek op haar met jurk bedekte kont. Ik wilde dat ze ophield met praten.

…… thwack …… weer, die de kamer weergalmde, en zij boog zich om te proberen haar hoofd op te heffen.

“Nee, stop alstublieft….”

…… thwack …… nog een keer, zo hard dat het pijn deed aan mijn handpalm, en het kreeg zeker haar aandacht.

“Auw,” riep zij, “Nee, alsjeblieft, alsjeblieft …” Het was nu een kwijnende snik.

……. thwack …… was mijn onmiddellijke antwoord. “Als u ophoudt met praten, zal ik uw straf verminderen, tenzij u de hele vijftig en meer wilt.”

Toen ik haar een licht hoofdknikje voelde geven, maar er geen woorden uitkwamen, zei ik sussend,

“OK, ik zal het bij veertig houden.”

Een paar dreunen later pauzeerde ik in mijn aanval, waardoor ook zij ophield met kronkelen.

“Wil je dat ik het terugbreng tot dertig?” Vroeg ik met geveinsde bezorgdheid, goed wetende dat zij mijn wrede grijns niet kon zien. Zij knikte met haar hoofd ja, wat mij goed uitkwam, want het zou een tweezijdige deal worden.

“Straf verminderd tot dertig wordt het dan, maar wel op je blote kont, en op voorwaarde dat je je eigen slipje uittrekt.”

“Maar ik dacht niet dat…..” begon zij haar protest, maar dat was een deel van mijn plan.

“We hadden veertig afgesproken, maar omdat je braaf bent geweest, verlaag ik het tot dertig, maar de beloningen moeten een kleine prijs betalen. In dit geval is het dat je opstaat, je slipje uittrekt, en dan weer over mijn knie gaat om je blote kont aan mijn hand aan te bieden. En dat gaat u doen, ja?”

Er was een lang moment van volkomen stilte. Ik wist dat dit een beslissend moment was, want ik zat roerloos en hield mijn adem in. Behalve het onwillekeurig trillen van Niki, spraken of bewogen wij geen van beiden gedurende wat een eeuwigheid leek, maar waarschijnlijk slechts 20 seconden was.

Maar toen bezegelde zij haar eigen lot.

Deze Italiaanse floozy, deze flauwekul uit Fiat-land, viel in haar eigen “fait-accompli”.

“Ok”, fluisterde zij, en ik ademde opgelucht uit. Er is altijd een diep gevoel van voldoening bij de eerste volledige capitulatie van één van mijn slachtoffers, wanneer zij instemmen met mijn decreet.

“Hoorde ik u nu net ‘ja juffrouw’ zeggen?” Vroeg ik, omdat ik wilde dat zij die specifieke woorden gebruikte, om het later gemakkelijker te maken mijn video te bewerken. “Nou?” Drukte ik.

“Ja juffrouw,” ademde zij in stille berusting.

“Sta op en kleed je uit, dan.” blafte ik. “Doe het nu.”

Niki ontplooide zich langzaam van mijn knie en ging rechtop staan. Ik kon niet anders dan glimlachen toen haar handen de zijkanten van haar rok omhoog sloegen en zij haar duimen in de tailleband van haar slipje haakte. Ik bleef rustig en geduldig zitten terwijl ze tot haar enkels zakten, en haar voeten één voor één optilde.

“Kleed je ook aan,” beval ik, terwijl ik met mijn hand naar haar houding wuifde.

“Maar ik dacht niet….” begon zij weer.

“Je hoeft niet na te denken,” snauwde ik in. “Doe gewoon wat je gezegd wordt. Dat stuk vod dat jij een verdomde jurk noemt. Trek het nu uit …….”

Ondanks de geveinsde agressie in mijn nadrukkelijke eis, reageerde zij toch traag. Maar na enkele gespannen seconden reikten haar handen naar de zoom van haar jurk en bogen die over haar hoofd omhoog.

“Dat is het,” drong ik aan, “het is voor je eigen bestwil. Je weet dat het is wat je verdient.”

Nu zij alleen nog in haar beha stond, knipte ik met een daverende klik in mijn vingers, terwijl ik weer naar de bovenkant van mijn dij wees. Zonder verdere instructies liet zij zich op haar knieën zakken en weer boog zij zich langzaam voorover.

“Dat is een braaf meisje,” kirde ik. “We zijn bijna klaar. Nog een paar lichte meppen te gaan.”

Toen zij eenmaal op de grond lag, met haar hals in mijn greep, liet ik me op haar vooruitstekende blote kont vallen.

Thwack … thwack … thwack … thwack …. thwack … snel achter elkaar zo hard als ik kon, de steek nu helder rood en boos. Ik had zo hard en zo snel in haar gelegd, dat ze geen tijd had om in opstand te komen, maar nu was het tijd voor een pauze.

“Hoe vind je dat, jij luie zwakke teef?” Blafte ik, weer met puntige en geveinsde agressie.

“Neeeee,” jammerde zij, in een zielige lange snik, terwijl ik zachtjes over haar blote kont wreef om haar te kalmeren.

“Nog maar even niet meer,” suste ik. Mijn handpalm wreef zachtjes over haar roodheid, en met elke langzame, luie cirkel drong mijn middelvinger steeds verder in haar kontspleet. Na ongeveer 10 keer rondglijden, dook mijn vinger zo laag dat hij de zachte plooien van haar geslacht vond. Toen, met een laatste duik, ging mijn middelvinger volle trespass in haar slordige en ontstoken opwinding. “Dit vind je lekker, hè babe?” Fluisterde ik, zout in haar wonde wrijvend, wetend dat zij zou trachten de duidelijke waarheid te ontkennen.

“Nooo,” jammerde zij in het flauwste fluisteren, haar nattigheid vertelde een heel ander verhaal. Ik hield mijn vinger precies waar hij was, terwijl ik er een paar subtiele kronkels aan gaf.

“O, maar dat doe je wel, schat,” betwistte ik, haar dilemma spottend door mijn vinger zachtjes in haar nattigheid te laten zwaaien. “Kom op, doe die benen voor mijn open jij vuile slet hoer. Je weet dat je je niet kunt inhouden.”

En inderdaad, haar tenen deden een kleine fandango om haar benen wijder te schuiven, zodat ik er veel beter bij kon. Terwijl ik mijn vinger verdiepte en steeds vaster werkte, schuifelde zij haar benen nog wijder.

Terwijl mijn rechterhand zijn magische werk deed, vond mijn linkerhand de sluiting van haar beha. Met een behendig friemeltje flikkerde het elastiek weg, en de bandjes hingen los op haar schouders. Als het moment komt dat zij rechtop gaat staan, wat ik haar zou laten doen als mijn vingers haar natte geslacht helemaal geopend hebben, zou ik de beha wegtrekken om haar helemaal naakt te maken. Precies zo wilde ik haar hebben, toen ik haar bij de haren greep en mijn snikkende nieuwe slavin naar de slaapkamer sleepte. Ik zou mijn gestalte en mijn aanzienlijke lichamelijke voordeel gebruiken om haar er gewoon heen te slepen, wetende dat het trauma van zo’n plotselinge en onverwachte ruwe behandeling elk protest zou verstikken. Dan zou mevrouw Marelli de gruwelen ontdekken die zich in mijn schoudertas bevonden. Met mijn sadistische agenda en barbaarse apparaten, stond ons een leuke middag te wachten.

Zij was mijn eerste gehuwde verovering, en ik ging ervoor zorgen dat die voor ons beiden onuitwisbaar gedenkwaardig zou zijn. Ik zou haar zich laten schenden, onteren en vernederen, daar, voor mijn ogen en mijn hoge-definitie recorder. Ik zou dan al het materiaal hebben dat ik nodig had om deze zachtmoedige en onschuldige huisvrouw mee te sleuren naar de diepste diepten van mijn wrede en barbaarse sexhel. O, ja… dit arme kreng zou mijn zieke en duivelse speeltjes gebruiken om zichzelf zoveel groteske orgasmen toe te brengen, dat ze zou wensen dat ze nooit geboren was.

Ik kon nauwelijks wachten….