Ik veronderstel dat ik mij nogal schuldig zou moeten voelen over wat
gebeurd is, maar dat doe ik niet. Het was tenslotte niet mijn bedoeling om
iets verkeerds te doen, alleen iets buiten mijn gewone
routine, en zelfs dat was een spur van het moment
beslissing. Ik wilde het al heel lang aan iemand vertellen
lange tijd en nu ik naar een andere stad verhuisd ben, heb ik
eindelijk besloten dat het veilig is om het op te schrijven. Ik denk dat
dat ik alleen maar hoef te zeggen dat ik in die tijd
tijd een lang gehuwde afdelingsmanager was bij een
grote verzekeringsmaatschappij. Mijn man en ik hadden onze ups
en downs, maar wij konden net zo goed met elkaar opschieten als de meeste echtparen
doen. Een saai leven eigenlijk, denk ik, tot deze
bijzondere dag.
Het begon allemaal toen ik van de lunch terugkwam op mijn werk.
Toen ik de lift instapte kwamen er twee jonge mannen
met mij mee. Wat vreemd was, was dat zij veiligheidshelmen droegen
hoeden en gereedschapsriemen droegen, wat niet gebruikelijk is in een
gebouw met veertig verdiepingen kantoren. Ik had niet
dat er ergens renovatiewerkzaamheden werden uitgevoerd
dus vroeg ik mij af wat zij aan het doen waren.
Een van hen, een slanke donkere kerel van in de twintig, sprak
met mij over het weer, over hoe heet het was beneden in
de straten. Ik beaamde dat het een slechte dag was en hij zei dat het
heerlijk was waar zij aan het werk waren, hoog in de
frisse lucht en met een fantastisch uitzicht over de stad; hij
zei dat het tweetal een nieuwe microgolfschotel aan het installeren was
schotel boven op de communicatietoren op het dak
van het gebouw. Ik merkte op dat zij waarschijnlijk
op de beste plaats werkten op zo’n dag. De man met wie ik
stond te praten was Tony – of dat was althans de
naam die op zijn helm gestencild was.
De andere man had “MARCO” op zijn helm geschreven staan,
en hij was blauwogig en gedrongen, met gespierde armen
en schouders als van een gewichtheffer. Hij deed een luchtig
luchtige suggestie dat ik mee naar de top moest gaan
van de toren mee te gaan en een uitzicht over de stad te zien
dat ik waarschijnlijk nooit meer te zien zou krijgen.
Juist toen stopte de lift bij mijn verdieping en ik
antwoordde dat het misschien wel leuk zou zijn, maar dat ik weer aan het werk moest
werk. Tony wierp een blik op mijn ID-badge,
grijnsde, en zei toen: “Geen denken aan, Marco, mevrouw (naam gewist)
moet alle brieven voor haar baas gaan uittypen,
anders krijgt ze grote problemen.”
Ik nam aan dat hij niet wist dat de paarse rand om
mijn badge betekende dat ik afdelingshoofd was. Maar
natuurlijk wist hij het wel, en hij gebruikte die kennis om
mij nog meer te naaien dan ik besefte. Op dat ogenblik
dacht ik echter dat hij echt geloofde dat ik maar een
secretaresse van middelbare leeftijd was die op ieders
op ieders wenken bediende – en die veronderstelling maakte mij kwaad. Dus ik
drukte op de knop om de deuren weer te sluiten zonder
uit te stappen.
“Ik typ geen brieven voor niemand en alle mannen die
die voor mij werken zijn goed genoeg opgeleid om zich zelf te redden
zelf te redden – voor een tijdje, in ieder geval. Ik zal naar boven komen en
een paar minuten van het uitzicht genieten.”
Tony en Marco grijnsden naar mij en stapten opzij
eerbiedig opzij toen de lift de bovenste
verdieping bereikte. Marco ging toen voor op twee trappen van een
ijzeren trap naar een deur die hij van het slot haalde en opende.
“Dit is zo hoog als het gebouw gaat – de rest van
de weg is de toren op,” zei hij, alsof het
een soort uitdaging was.
Zodra ik door de deur op het dak stapte, wist ik
wist ik dat ik een fout gemaakt had. Ik ben nooit erg dol geweest op
hoogten en ik haat het zelfs om uit het raam van mijn kantoor te kijken
raam dat maar halverwege het kantoorgebouw ligt. Nu waren wij
zo ver boven de skyline van de stad dat ik een echte
vleugje duizeligheid voelde. Maar wat nog veel erger was, was de
communicatietoren zelf. Zo hoog als wij al waren
al waren, leek hij zich boven ons in de lucht te verheffen
zoals de Eiffeltoren. Nog verontrustender vond ik
dat de dunne aluminium bekleding eromheen leek te
te verschuiven en te kraken, zelfs in de lichte wind
die waaide.
Ik kon niet geloven dat mijn benen mij werkelijk erheen droegen
erheen droegen, zelfs met Tony’s arm die lichtjes
op mijn rug drukte om mij over te halen. Ik wilde niets liever
dan omkeren en teruggaan. Marco had al
de trappendeur achter ons echter al weer op slot gedaan, en ik
zou me erg dwaas hebben gevoeld als ik hem had moeten vragen
om hem weer open te doen, omdat ik weg wilde lopen. Het
was de prijs die ik moest betalen voor al mijn opschepperij over
een leidinggevende te zijn.
Dat was de echte reden waarom ik met hen meeging, niet
omdat ik iets wilde zien, maar omdat ik
neergepraat was als een vrouwelijke non-entiteit. zijn
betutteld worden door arrogante mannen doet mij altijd opborrelen
op en vastbesloten om hun ongelijk te bewijzen. Een paar
jonge chauvinisten hadden mij uitgedaagd en ik had
geantwoord. Het was nooit in mij opgekomen dat zulke goed uitziende
knappe hengsten serieus van plan konden zijn
een oudere vrouw als ik te versieren. Misschien had ik
had ik eraan moeten denken dat Nicholas Chauvin zijn
naam in de woordenboeken heeft gekregen omdat hij Napoleon aanbad:
vooral Napoleon’s vaardigheid in het maken van snelle en gemakkelijke
veroveringen te maken.
“Je zult dit geweldig vinden, je zult de koningin van de stad zijn
vandaag,” moedigde Marco mij aan, terwijl hij voorbij ging en
als eerste de toren binnenging, met Tony nog steeds achter mij aan.
Onschuldig als ik nog was, zou ik spoedig te weten komen waarom ik
in het midden geplaatst was.
Binnen was een zeer smalle en steile trap, die
spiraalvormig rond de binnenkant van de toren liep, met stalen
gaas aan de binnenkant van het trappenhuis om te voorkomen dat
iemand van de treden te laten vallen. Het leek een
vrij onaanzienlijke bescherming voor mij,
vooral toen ik naar boven keek en het enorme
gat dat het centrum van de toren was.
“Wij moeten dit vrij houden, zodat wij de
communicatieschotels,” legde Tony uit. “Sommige daarvan
zijn tien voet in doorsnee. Maar het is wel een gemakkelijke klim naar boven.”
Het leek mij zeker niet te gemakkelijk. Ik was
verbaasd over cirkelvormige lichtbanden in de toren,
drie of vier stuks en elk ongeveer een dozijn
treden hoger dan de volgende. Het leek wel of er
grote openingen rondom de toren waren, elk op zijn minst
groot genoeg om mijn hoofd door te steken. Ik vroeg Tony ernaar
en hij zei dat de openingen dienden om de winddruk
druk tegen de toren te verlichten als er een storm waaide.
Wel, er was op dat moment zeker geen storm, maar
maar toch was ik erg ongerust over de situatie. Ik
de eerste twee spiralen van treden, hoe zwaar
zwaar werk als het was. Zoiets had ik nog nooit beklommen
nog nooit beklommen, behalve in het kasteel van Warwick in Engeland. De gids
daar had uitgelegd dat de kasteeltrappen
ontworpen waren om moeilijk te zijn, zodat een rechtshandige
zwaardvechter de trap kon houden tegen een massa
vijanden – zij konden slechts één voor één naar boven komen, waarbij elke
aanvaller klauterde de steile treden op en kon alleen
vechten met zijn zwaard in zijn linkerhand.
Ik was echter geen heldhaftige zwaardvechter, en toen ik
door de eerste opening naar buiten keek, dacht ik echt dat ik zou
flauw zou vallen. Zelfs het dak van het gebouw onder ons leek
een heel eind naar beneden, maar daarachter waren maagomdraaiende
afdalingen in betonnen ravijnen met auto’s die
onderaan rondscharrelden als veelkleurige mieren.
Eén ding was zeker, er was geen sprake van dat ik
naar de top. Voor deze ene keer zou ik de mannen een
een gemakkelijke overwinning gunnen.
Toen ik stopte vroeg Tony me wat ik deed en ik
zei hem dat ik niet verder kon, en dat we terug moesten gaan
naar beneden. Maar hij weigerde; hij zei dat het te gevaarlijk was om
om te keren op de trappen. Toen legde hij zijn beide
handen op mijn billen en wreef ze over mij heen.
“Hé, wat ben je aan het doen?” Eiste ik.
“Ik probeer u alleen maar over te halen om in beweging te blijven, dame.
Wat is eigenlijk uw voornaam?”
“Het is Alison, en hou daar alsjeblieft mee op.”
“Zeker, zodra u weer begint te klimmen.”
Ik was niet van plan nog meer te klimmen. Ineens
plotseling was de situatie totaal veranderd, want het
nu duidelijk was wat Tony van plan was. Hij was ook
zijn tijd aan het verspillen omdat ik een getrouwde vrouw was. Wat
wil niet zeggen dat als ik ergens alleen weg ben en
een aantrekkelijke man met mij wil eten en drinken, hij misschien
niet onbeloond weg zal gaan. Maar op een winderige, slingerende
trap met twee kerels in het midden van een werkdag
dag? Vergeet het maar.
Het was een inspanning, maar het lukte mij om mij om te draaien in de
krappe ruimte. Toen ontdekte ik dat ik het alleen maar
erger had gemaakt, want nu stond ik te wankelen op de
smalle trede op mijn verhoogde hielen. Ik moest de
handpalmen naar buiten tegen de zijkant van de
toren en het stalen gaas om niet voorover te vallen
naar voren te vallen. Op hetzelfde moment ging Tony een paar treden terug naar beneden
treden en ik dacht dat hij plaats voor mij maakte. Tot
hij stopte met zijn hoofd onder mijn middel, reikte omhoog
en de achterkant van mijn knieën begon te kietelen.
Het was een belachelijke situatie. De toegangsdeur onderaan
onderaan de trap was maar een klein stukje naar beneden
en toch was er geen enkele manier waarop ik langs Tony kon komen. I
kon zelfs mijn handen niet bewegen zonder het risico te lopen
te vallen, wat zeer waarschijnlijk zou gebeuren, want
ik altijd al luidruchtig vatbaar ben geweest voor
gekieteld te worden. Binnen een paar seconden had Tony me in een toestand
waarin ik ongecontroleerd in het rond kronkelde, terwijl ik
hem met de ene ademtocht en smeekte hem te stoppen met de
volgende.
Een tijdje glimlachte hij alleen maar, terwijl hij er nog jonger uitzag dan
daarvoor. Toen werd zijn gezicht ernstiger en in plaats
van het kietelen achter mijn knieën begon hij zachtjes
het zachte vlees daar te kneden. Kleine elektrische schokjes
begonnen langs mijn ruggengraat naar beneden te schieten, net toen Marco
zich van achter mij vooroverboog en met zijn vingers over mijn
oorlellen met zijn vingertoppen.
“Kom op, jongens, ik kan hier niet de hele dag spelletjes blijven spelen
spelletjes met jullie twee spelen,” protesteerde ik. “Jullie hebben je
grapje gehad, laat me nu alsjeblieft weer naar beneden komen. Ik moet
weer aan het werk.”
Tony’s antwoord was dat hij zijn handen hoger schoof,
waardoor de zoom van mijn rok aan zijn polsen omhoog kwam: “Ik heb
helemaal geen probleem met de manier waarop het nu gaat.”
“Ik moet weer aan het werk,” herhaalde ik.
“OK,” zei Marcus. “Maar het zijn die schoenen die het
probleem zijn. Die maken het gevaarlijk voor u. Doe ze
uit, Tony.”
Tony deed precies dat – gedeeltelijk. Hij ging nog twee treden naar beneden
twee treden, tilde mijn rechtervoet op en trok mijn
schoen uit. Daarna knielde hij weer op de treden neer,
hoewel weer lager, en begon aan mijn
tenen door mijn panty en liet zijn vingers
onder de zool van mijn voet. En, omdat ik nu helemaal
uit evenwicht was, kon ik helemaal niets meer doen
doen toen Marcos zijn handen over mijn schouders liet glijden tot
ze op de voorkant van mijn bloesje rustten, net
boven mijn beha-cups.
“Weet je wat, dame, ik zou graag eens in je
tieten, gewoon voor het geluk. Wat dacht je ervan?” Ik voelde zijn
adem fladderen tegen de korte haartjes op de achterkant
van mijn nek en kippenvel over mijn hele rug.
“Geen denken aan! Laat me nu gaan of je zit echt in de problemen.”
“Kietel haar nog eens, Tony.”
Tony deed dat, onder mijn voet, wat veruit en
weg mijn gevoeligste plek is voor dat soort
stimulatie. Ik slaakte een kreet van wanhoop en de enige
reden dat ik niet van de trede viel, was dat een paar
handen die aanvoelden als elektrisch gereedschap plotseling
een dodelijke greep op mijn tepels hadden gedaan. Wat de jongens
tussen hen in met mij deden, veroorzaakte een mengeling
van sensaties, die ik nog nooit eerder had
eerder had ervaren. Toen zij mij eindelijk loslieten
kronkelde in het rond en hijgde als een gestrande
vis.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik zelf ook
zelf een paar behoorlijk opwindende ideeën te krijgen, hoewel
ik tenminste probeerde me anders voor te doen: “Hou op…
hou op!”
Ik had misschien meer geprotesteerd als ik de adem had gehad
te sparen – misschien.
Marco’s antwoord was dat hij weer over mijn borsten streelde, zijn
vingers deze keer wijd uitgespreid: “Kom op,
Rapunsel, laat je haar nu eens zakken. We hebben een
echt privé plekje boven in de toren en we hebben
hebben de hele middag. En ik denk dat niemand beneden het erg zal vinden
het erg vindt dat de baas een tijdje niet in het kantoor is.”
Hoewel nog steeds wild uit balans vanwege mijn
ontbrekende schoen probeerde ik mij tussen
Marco’s armen te wurmen. Het enige wat mij echter lukte was
mijn bril gedeeltelijk los te maken. Marco heeft zeker
miste geen slag in zijn betasten en ik wist dat
Tony het trillen in mijn benen gevoeld moest hebben.
“Tony, let op haar bril,” zei Marco. Tony stapte
hoger en zette het montuur weer vierkant op mijn gezicht.
Toen keek hij omlaag en lonkte, terwijl Marco zijn
handpalmen onder mijn borsten bewoog en ze op en neer tilde.
omlaag.
“Hé!” protesteerde ik weer, en blijkbaar even vergeefs
als tevoren. Mijn gezicht brandde van schaamte,
nog meer toen Tony op zijn beurt
mij te strelen.
“Mooi stel uiers, mevrouw de bazin,” zei hij tegen mij,
terwijl hij naar voren leunde en in mijn oor blies. “Maar ik
denk dat wat ze echt nodig hebben een dubbele zuigbeurt is. Ik zal
de linker hebben en Marco kan de rechter nemen, en
als je alleen nog maar je bril op hebt, zullen we
je laten zien wat we nog meer samen kunnen doen.”
Ik kon het niet helpen, maar hijgde en giechelde toen om zijn
suggestie, voordat ik me vermande. “Waag het niet
durf zo tegen me te praten” waarschuwde ik hem. “Je moet
moet me laten gaan, anders zit je echt in de problemen.”
“Luister, schat,” zei Marco schor. “Er was
een andere dame op dezelfde plaats als waar jij nu bent, nog maar
dag of twee geleden. Wat wij tegen haar zeiden was dat wij
haar niets zouden doen als zij dat niet wilde,
maar we zouden wel een grapje met haar uithalen.”
Tony haalde zijn handen van mijn borsten en trok een paar
schraal rood slipje uit zijn zak – toen hield hij het
ze omhoog en trok ze uit elkaar om te laten zien dat het
kruisloze waren. Er was een bagagelabel aan bevestigd
met een grote veiligheidsspeld.
“Wat wij gaan doen is uw naam opschrijven op
dit label. Ik denk dat dat geen probleem zal zijn, want het staat
op uw identiteitskaart staat. We zullen ook de naam en het
adres van het kantoorgebouw en de naam van het
bedrijf waarvoor u werkt. Dan zullen wij een briefje op de achterkant
de achterkant van het kaartje, waarin wij iedereen die dit vindt vragen het
in te leveren bij de receptie van het gebouw.”
“En als we dat allemaal gedaan hebben,” grinnikte Marco,
“gooien we ze uit deze vlaagspleet en dan zien we wel
wat er gebeurt nadat ze ergens op straat zijn geland
daar beneden. Zou het geen grap zijn als een goed-
hartelijke voorbijganger ze toch inlevert, hé? Kunt u
kunt u zich de roddels voorstellen die in alle kantoren de ronde doen?”
De schok moet van mijn gezicht te zien zijn geweest. Roddels! De
verhalen zouden nooit ophouden. Als dat zou gebeuren zou ik
niets meer dan een grap in het bedrijf zijn. Wie zou
ooit geloven dat ik deze toren in was gegaan met
twee jonge kerels eigenlijk dacht dat ik alleen maar ging
naar het uitzicht over de stad zou kijken? Het maakte niet uit wat ik zei, het maakte niet uit
wat er ook gebeurde met dit stelletje gekken, mijn
carrière zou zo grondig ontspoord zijn als een opgestapelde
goederentrein.
Marco grinnikte en hees mijn borsten weer van onderen.
“Ik weet niet of je nu denkt wat die andere dame
dacht,” fluisterde Marco zachtjes in mijn oor. “Wat ik
wel weet was dat ze ons daar en toen een
deal aan. Als wij haar naam niet op straat lieten vallen
samen met dit sexy slipje, dan zei ze dat ze
heel graag met ons beiden naar beneden zou gaan.”
Tony grinnikte: “Omdat wij de echte heren zijn die wij zijn
vroegen wat zij daarmee bedoelde en zij zei dat zij
op haar knieën zou gaan zitten en aan onze pikken zou zuigen.
Zij zei ook dat als er nog andere kleine
pleziertjes waren die zij tegelijkertijd voor ons kon doen, wij die
hoefden te doen was ze te noemen.”
Zijn handen lagen op mijn voorhoofd en voegden zich bij die van Marco, terwijl ze
over mij zwierven. “Het vreemde was dat zij
de waarheid vertelde. Zij was een bazige dame zoals u en
toch bleek dat ze er echt van genoot om behandeld te worden
als een slavin, toch maar voor een tijdje. Wij namen
haar mee naar de top van de toren en neukten haar op alle manieren
manier dan los, en ik zweer bij God dat er meeuwen
die uit alle richtingen kwamen om te zien wat er aan de hand was
al dat lawaai maakte.”
“Twee pikken waren bij lange na niet genoeg voor die vrouw,
toen we haar eenmaal opgewarmd hadden,” gniffelde Tony. “Het heeft
Het heeft niet veel zin een slaaf te zijn als je niet weet wie je
meesters zijn, en die les heeft zij meteen
vanaf het begin. De vraag nu, mevrouw de bazin, is
Wilt u overwegen zo’n aanbod te doen?
Of zullen we deze slipjes adresseren, ze dan per luchtpost
en zien of ze ingeleverd worden?”
Ik had maar een seconde nodig om te besluiten dat dit stelletje
gekken tien keer konden doen wat zij wilden
voordat ik het geringste risico zou nemen dat mijn naam
in het centrum van de stad te laten vallen, samen met
een onderbroek van een hoer. Bovendien was ik
een stadium van verstand bereikt waarin ik precies kon begrijpen
waarom de andere vrouw had besloten dat het verstandiger
verstandiger en ook leuker was om verbeurdverklaringen te betalen. Ik had
geen twijfel dat er inderdaad een andere vrouw was geweest.
De leedvermaak van Marco en Tony’s mannelijke zelfvoldaanheid was
te duidelijk een egotrip om ook maar iets van een act te zijn.
“Goed, jongens,” zei ik met mijn mond plotseling
opdrogend. “We gaan de toren op.”
Het briesje stak op, zacht kreunend door de spleet,
wapperde door mijn haar en voelde koel aan tegen mijn hete
wangen. Tony plukte de zoom van de blouse omhoog uit
mijn rok en nam mijn borsten weer volledig in zijn handen
weer, terwijl hij de plooien van de zijdeachtige stof van de blouse
materiaal rond de stijve cups. Rustig en voorzichtig,
begon hij de knoopjes aan de voorkant van mijn bloesje los te maken. “Til
je armen omhoog,” mompelde Tony hees. “Ik zal ervoor zorgen
dat je niet omvalt.”
Zoals Marco voor hem, was de manier waarop hij mij vasthield
een zekere garantie daarvoor. Op de een of andere manier was ik
verbaasd maar niet een beetje verrast toen ik voelde dat mijn
verharde tepels tegen de cups wreven toen ze
weer gemangeld werden. Ik deed wat hij wilde en hief
mijn armen op, zodat Marco de blouse over
mijn polsen als een gehesen vlag van overgave. Toen
plukte het weg. Er was een ogenblik van stilte terwijl ik
stond met mijn armen nog steeds omhoog, terwijl beiden
schenen te genieten van de aanblik van mij met alleen mijn
beha en parels nog aan had boven het middel.
“Mijn God, er zit wel wat pondage in die twee,” zei Marco
grinnikte. “Ik zou mijn rug kunnen belasten als ik die
rondtillen.”
Tony lachte en kneep weer in mijn beha-cups: “Maak je geen
maak je geen zorgen, Marco, Alison zal je helpen met het invullen van
het arbeidsongevallenformulier in te vullen en uit te leggen wat
gebeurd is.”
“Kom, laten we haar naar boven brengen,” drong Marco aan.
“Doe haar andere schoen uit.” Hij hield mijn schouders vast om
me stevig vast te houden, terwijl Tony naar beneden boog om hem te gehoorzamen.
“Jezus,” hoorde ik mezelf zeggen, “zijn jullie een hecht
team of wat?”
Marco grinnikte: “We hebben veel geoefend. Draai
om.”
Ik draaide me onvast om en Tony legde meteen
zijn beide handen weer op mijn kont. Marco boog zich lager
en gaf een van mijn oorbellen een klein rukje.
“Zie je dit?” Hij hield mijn blouse omhoog met de ID
badge recht voor mijn ogen. “Vroeger betekende het
dat je een baas was, maar nu betekent het dat je van ons bent -.
anders gooi ik dit er bij de volgende vlaagspleet uit, ID
en al. Dat zou veel erger voor u zijn dan het
onderbroek zou zijn geweest. Begrijp je dat of moet ik
moet ik het nog een keer zeggen?”
“Ja, ik begrijp het.” Het was het enige wat ik kon
zeggen.
“Zeg ‘Ja, meester’, stomme trut!” eiste Marco.
Wat maakte het nu nog uit? “Ja, meester,” antwoordde ik
antwoordde gehoorzaam. Ergens in mijn achterhoofd
zat een stukje Shakespeare: “Wie kan niet verpletterd worden door
een complot?
Dit was zeker het knapste complot waarin ik ooit
in verwikkeld was geraakt en even zeker had het al mijn
mijn scrupules verpletterd. Zolang het nodig was, moest ik
deze sluwe schoften alles moeten geven
alles wat zij van mij wilden. Het was ook ongeveer
toen besefte ik dat ik teleurgesteld zou zijn
teleurgesteld zou zijn als zij plotseling toegegeven hadden en mij hadden laten
gaan. In plaats daarvan volgde ik Marco gewillig de trap op,
terwijl ik het harde metaal door mijn zolen voelde, de pijn in
mijn kuitspieren en Tony’s handen die nog steeds stevig
op de zitting van mijn jurk toen hij me bijna de trap op duwde
treden.
Bij de volgende splitsing stopte Marco bij het licht en draaide
zich om. “Stap hier op, Rapunsel, en doe mijn gulp open
ritssluiting.”
De trede waar ik stopte bracht mijn gezicht dicht bij zijn half
geopende windjack. Naar beneden kijkend kon ik de bult zien
in het denim van zijn spijkerbroek zien, waar zijn pik zich inspande om
los te breken uit het strak gespannen materiaal. Zelfs toen
ik greep probeerde te krijgen op het lipje van de rits, voelde ik hoe Tony
de tailleband van mijn geplooide kantoorrok loshaken.
Losgemaakt, viel de rok onder zijn eigen gewicht rond
mijn enkels.
“Ziet er goed uit hier,” riep Tony. “Grote tieten,
goede benen en een kont als een pakezel.”
Bedankt voor niets, schijtlijster. Het was lastig om de rits
de rits naar beneden te doen, want de dikke schacht van Marco drukte
ertegen alsof hij in de houding stond. Niet
alleen dat, een grote massa zwarte schaamharen leek
ook vast te willen komen zitten in de rits. I
vroeg me af waarom hij geen korte broek aanhad, en besloot toen
besloot ik dat dat een heel domme vraag was. Tegen die tijd had zelfs
Ik had begrepen dat het geen toeval was dat deze
twee alleen met een vrouw in de lift waren gestapt. I
vroeg mij af of ik gewoon de eerste beschikbare was of dat
zij mij om de een of andere reden hadden uitgekozen als een geschikt
doelwit.
De dikke rol vlees kwam tevoorschijn, een worst met
houding. Ik nam het in mijn handen en gaf er een
gastvrij kneepje. Ik vond het veel de grootste
die ik ooit had aangeraakt, hoewel hij zich net zo gedroeg als
de anderen die ik ontmoet had, hij stond rechtop en eiste alle
aandacht die het kon krijgen. Maar ik moest het laten gaan, want
Tony wriemelde de zoom van mijn slip over mijn middel omhoog en
over mijn hoofd trok. En toen hield hij het daar
met de verwarde zijde strak over mijn gezicht getrokken
als een masker en mijn armen erin geklemd. Achter het
dunne stof was ik blij dat ik wat bedekking had tegen
Marco’s ogen toen ik Tony hoorde giechelen. Ik veronderstelde
dat het de aanblik was van de body mould gordel rond
mijn heupen die hij zo grappig vond.
“Oh boy! Pak deze slip even vast, Marco.”
“Tuurlijk.” Ik voelde het materiaal schokken toen Marco
het vastpakte.
“Hé, Rapunsel,” zei Tony luid, “heb je ooit
je slipje naar beneden getrokken voor een publiek
voor?”
Ik wist dat ik moest antwoorden: “Nee!” Hijgde ik. “Ik bedoel nee,
Meester!”
Hij lachte: “Kon u daar niet goed verstaan,
Rapunsel.”
“Ze zei ja, Tony. Ze moet een studente geweest zijn
meisje geweest zijn, en alle meisjes van de universiteit eindigen in de douches met
het voetbalteam vroeg of laat. Zij zou ons graag
ons alles laten zien wat ze in huis heeft.”
Ik voelde hoe mijn slipje onder de gordel vandaan werd getrokken
gordel tot ze vastzaten in mijn kousen
jarretels. Het was een sensatie die mij deed hijgen en
sidderde, en daarna gilde toen vingertoppen als warme vallende
sneeuw lichtjes rond de ontblote bovenkanten van mijn benen liepen.
Toen krijste ik echt toen de vingers tapdansend naar beneden
in de spleet tussen de onderkant van de gordel en het slipje
slipje. Mijn verdediging was goed en wel neergeslagen, een
feit dat Tony spoedig aan ons allen bewees, want hoe
meer ik hijgde en riep in de plooien van het
slipje, des te grondiger verkenden zijn vingers hun
pas veroverde gebied. Ik hoorde de stem van Marco.
“Wat denk je, ik denk dat ze kietelig moet zijn
over haar hele lichaam”.
“Er is hier veel kreupelhout, Marco. Moet goed
scheerbeurt nodig, denk ik.”
“Wel, wat het zal krijgen is een goede ploegbeurt. Jij
denk je dat ze al klaar is om geplant te worden?”
Tony grinnikte: “Hé, man, ze is zo nat en glibberig
als Mississippi modder hier beneden. Je kunt haar
er in wanneer je maar wilt en je raakt de zijkanten niet eens aan.”
“Ja. Ik denk dat dat de reden is waarom die dikke slet met
met mijn pik. Jij helemaal heet en glibberig voor ons,
Rapunsel, helemaal klaar voor een stevig potje neuken?”
God, het was zo gênant dat zij wisten dat ik op
heet voor hen was als een loopse teef.
“Hé, slavin, ik stel je een vraag!”
Ik wist dat mij een vraag gesteld werd. Wat ik
probeerde te doen was wat van de natte zijde uit
mijn mond te krijgen, me er tot dan toe niet van bewust dat ik erop had zitten bijten
het.
“Ja! Ja!”, wist ik eindelijk te zeggen. “Ja, meester,
Ik moet geneukt worden!”
“Je hoeft niet verlegen te zijn, meid. Schreeuw het maar zo hard je kunt
je kunt, zodat we je allemaal kunnen horen.”
Ik schreeuwde dezelfde woorden in de kleverige stof, zo luid
luid als ik kon, terwijl ik mij dom en vernederd voelde en
verontwaardigd dat ik als een rekruut van de marine behandeld werd.
Marco gromde tevreden: “Dat is beter,
Rapunsel. Laten we eens kijken wat we nog meer kunnen doen om je
snatch lekker te stomen.”
Marco zei toen iets wat ik niet opgevangen heb. Tony schoof
dicht achter mij en nam de greep op mijn armen over,
en hield ze nog steeds boven mijn hoofd. Iets kouds
gleed onder mijn linker behabandje en toen zakte de
linker cup afzakte toen het bandje scheidde. Hetzelfde
ding gebeurde aan de andere kant, het bandje sneed
in één haal dwars door. Mijn borsten begonnen te
eruit te spatten, een proces, waar Marco snel bij hielp
door ze elk uit hun beschermende cup te scheppen
met een haal van zijn krachtige handen, zoals een beer
die vissen uit een rivier gooit.
Ik heb altijd al een grote boezem gehad, en ik heb er altijd een
echt een kick om een man opgewonden te zien raken door mijn
borsten. Maar dit was een onbeschrijfelijke sensatie, om
de wind te voelen waaien over mijn strak gebobbelde
tepels terwijl een volslagen vreemdeling ze tussen
zijn vingers rolde, terwijl een andere man toekeek hoe het allemaal gebeurde.
En ik in het midden, mijn slipje om mijn
dijen, mijn gezicht nog steeds bedekt door mijn slip! Nu was er
weer een vochtige plek in, waar ik kreunend
door de zijde heen, luider dan de wind zelf.
Tony liet zijn handen zakken en legde ze om mij heen,
en hield ook mijn borsten vast, terwijl ik zag hoe Marco’s
schaduw lager bukte toen hij op zijn hurken op de treden ging zitten.
Toen waren er vier dwalende en knijpende handen
en ook een verkennende mond, terwijl Marco zoog,
likte en lichtjes op mijn tepels beet. Ik draaide
en brulde als een koe die gemolken moest worden,
en op de een of andere manier trok ik de slip over mijn hoofd. Tony’s
tong ging recht in mijn oor en ik wist dat Marco gelijk had
absoluut gelijk had over het effect dat dit alles op mij had
op mij had. Het was een ervaring die zo ver boven elke gewone
seks, dat het was alsof ik op een andere planeet was.
Mijn armen vielen naar beneden, mijn slip hing in plooien als
een ingezakte parachute over Marco’s werkhelm. I
kon het niet helpen dat ik gromde van het lachen.
“Wat is er zo grappig?” fluisterde Tony schor.
“Ik was … ooooh, God … ik vroeg me af of ik wel veilig was
hier boven zonder helm.”
Zij stopten eigenlijk even met wat zij aan het doen waren
moment, terwijl ze lachten.
“Wij zullen u gauw genoeg een paar veiligheidshelmen geven,
Rapunsel,” raspelde Tony. “Maar we zullen wel wat
bescherming op allebei voor jou.”
“Allebei! Jezus, het kan me niet meer schelen, ik wil ze gewoon
hen!”
Nou, tot zover mijn koele leidinggevende en dame-achtige
zakenimago. Marco stak zijn hand tussen mijn benen
en speelde met mijn clitje: “Hé, weet je zeker dat je nog nooit
in een triootje geweest, Rapunsel?”
“Nee – een viertal. Tenminste, dat denk ik.”
Tony krijste van het lachen: “Weet je dat niet? Ik moet
dit horen. Wat dacht u ervan om haar mee te nemen naar de volgende kloof,
Marco en naar deze bekentenis luisteren?”
“Zeker, laten we een spoor van kleding achterlaten helemaal tot
naar het boudoir.”
Hij trok de slip over mijn handen naar beneden en liet hem vallen
de treden. “Doe ook mijn blouse omlaag, voor het geval
voor het geval u hem kreukt,” vroeg ik hem. “Ik moet het daarna nog dragen
na afloop het gebouw uit dragen.”
“Ga je ons nog vertellen over je vieze afspraakje?”
“Ja, goed!”
“OK”. Hij legde de blouse voorzichtig neer op mijn
slip. “Kom maar naar boven.”
Weer waren de treden hard voor mijn voeten, hoewel ik het nauwelijks
merkte het nu al. Ik was duizelig, mijn hoofd bonsde,
mijn tieten klotsten in het open rond, de naar beneden getrokken
naar beneden getrokken broekje rukte om de bovenkant van mijn
benen bij elke beweging, waardoor ik me belachelijk voelde,
en Tony’s vingers duwden tegen mijn ontblote kont
alsof ik op een raketslee reed. Het was aan het uitdraaien
een soort dag op kantoor te worden – een
torenhoog inferno, dacht ik.
Voorbij de volgende kloof worstelde ik mij verder
naar de top van de trap. Marco was mij bijna
voor mij uitgelopen, tot aan de laatste trede. Toen ik
daar aankwam stond hij erop en keek achterom naar beneden
naar mij. Wat echter echt mijn aandacht trok
was dat hij nu met ontbloot bovenlijf stond, met alleen zijn
spijkerbroek en laarzen. Zijn windjack en hemd lagen
boven op zijn gereedschapsriem, een paar stappen verder naar beneden. Toen
Ik naderde liet hij zijn spijkerbroek zakken, en toonde een fier
staande erectie die buiten alle proporties gezwollen leek
verhouding zelfs tot zijn sterke lichaam. Hij zag eruit als een
jonge Griekse god die wachtte om aanbeden te worden, en het was
duidelijk wie gecast was voor de rol van aanbidder.
Ik knielde dus op de riemen en kleren voor
de mooie bullebak en legde mijn handen op zijn pik,
en streelde hem met het respect dat hij verdiende. Achter mij
Tony rukte weer aan mijn slipje en ik voelde de taille
band plotseling slap om mijn benen gaan zitten. Het slipje
was recht in het midden opengegaan, zoals de Rode Zee
die zich verdeelde om toegang te geven tot het Beloofde Land. Ik keek
om en zag dat Tony een klein mesje terug in zijn
gereedschapsriem, en toen ging zijn hand weer onder mij
weer omhoog, tussen de resten van mijn slipje die nog
hangend aan beide gordelklemmen. Rillingen van
verwachting gingen door mijn spleetje toen hij het verkende
en ik likte Marco’s spleetje.
“Geen slecht begin, Rapunsel,” zei Marco, hees
stem, zijn vingers in mijn haar. “Wil je ons nu vertellen
over deze vierling-deal nu?”
“Ja – OK. Toen ik in Florida was, op zakenreis
had ik ruzie met een ober in het hotel
restaurant. De volgende morgen raakte mijn documentenkoffer
vermist in de lobby terwijl ik een telefoongesprek voerde.
Toen ik op mijn kamer terugkwam, was er een van de
vermiste papieren onder de deur geschoven met een briefje
waarop stond dat ik, als ik de rest wilde hebben, naar
naar een linnenkamer op een andere verdieping moest gaan en
naar binnen.”
Ik leunde voorover en likte rond het topje van zijn
pik, en stopte hem toen helemaal in mijn mond. Marco
gromde diep in zijn keel, en zei toen: “Wacht.”
Hij gaf me een condoom, dat al in zijn hand zat,
het pakje opengescheurd. “Doe het bij mij om, en blijf
praten.”
Ik deed wat hij me zei, terwijl ik het over het topje van zijn
pik en rolde het dan langzaam af langs de trillende
schacht. “Ik moest die papieren terugbrengen voor een
belangrijke zakenbespreking de volgende dag. Dus ging ik naar
de linnenkamer. Er was niemand in de buurt die ik
kon zien, maar de deur was niet op slot. Er waren
rekken met lakens en kussenslopen. Het licht deed het niet
maar ik kon iets zien gloeien in het donker
de achterkant van de voorraadkamer.
“Ik ging erheen, en het licht kwam van een zaklantaarn
die vastgebonden zat in een rode kussensloop, zodat er alleen een
zwakke roodachtige gloed. Het lag op een plank op taillehoogte.
Er was nog een briefje op de kussensloop geprikt,
waarop stond dat ik op mijn buik moest gaan liggen op de stapel
lakens naast de kussensloop. Dan moest ik een
nummer op mijn mobiele telefoon bellen en tegen de man aan de andere kant zeggen
einde dat ik klaar voor hem was.
“Ik deed wat op het briefje stond. Ik wurmde mij tussen de
planken en ontdekte dat tegen de tijd dat mijn heupen op
de rand aan één kant stonden, mijn haar de muur raakte
achter. Lakens en andere spullen lagen aan elke kant opgestapeld
zodat ik niets kon zien. Ik was behoorlijk bedolven
vanaf mijn middel. Dus, hoe dan ook, ik belde het
nummer. Degene aan de andere kant mompelde alleen maar
iets, maar ik kon ergens op de achtergrond een man horen lachen
achtergrond. Ik was zo bang als wat –
Maar ik moest die papieren terug krijgen, ik moest wel.”
Marco giechelde. “Ik vind het een mooi tafereel, Rapunsel. Vind het prachtig -.
pijp me even terwijl ik er aan denk.”
Terwijl ik zijn pik stevig vasthield met mijn vingers rond de
basis en geklemd onder zijn ballen keelde ik
hem zo ver als ik kon. Ondertussen stak Tony zijn
tong in mijn oor en likte er met een natte, wervelende
beweging terwijl hij met mijn clitje speelde. Ik piepte en
snoof om Marco’s pik bij het genot dat hij
mij bezorgde. “Zo, heb je je koffer terug, Alison?”
Ik knikte, goed gedempt door Marco terwijl zijn gestroomlijnde
erectie indringend tegen de achterkant van mijn mond wreef.
“Hé, laten we haar meenemen naar de werkkamer en de
rest ervan,” stelde Tony voor.
“OK, OK,” gaf Marco toe. “Kom maar boven om een luchtje te scheppen,
Rapunsel.”
Zij trokken mij beiden overeind, met de helften van mijn
slipje om mijn benen fladderden in de bries.
Marco leidde mij aan de hand een soort werkkamer in,
met veel blauw geverfde dozen aan de muur, zoals zekering
dozen en zo. Maar het enige waar ik naar keek
was een schotel die in het midden van de kamer hing, ongeveer zes
of zeven voet breed, opgehangen aan vier brede riemen
die onder de schotel doorliepen en omhoog naar een hijswerktuig
in het dak. Wild vroeg ik mij af of zij van plan waren
het op de een of andere manier voor mij te gebruiken, en toen zag ik dat de schotel
tot de rand toe vol zat met piepschuim verpakkingsparels
en ik wist wat mij te wachten stond.
Er waren geen woorden, geen tijd om zelfs maar te denken aan het stellen van
vragen te stellen. Zij zetten mij op de rand van de schijf,
hielden hem in evenwicht terwijl hij wiegde als een hangmat, rolden mij
op mijn rug, en toen pakte elke man een van
mijn benen, tilden ze hoog in de lucht en duwden mijn
kuiten achter twee van de riemen, zodat ik
daar voor hen en wijdbeens gespreid,
met als middelpunt van de uitstalling een goed
gesmeerde kut die stond te popelen om een gewillige partner te ontmoeten. A
verlangen dat spoedig ingewilligd werd, want Tony gooide zijn
helm, knielde neer, grijnsde naar mij tussen mijn geopende
dijen en schilde toen mijn kutlippen van elkaar alsof het
een sappige sinaasappel was die hij klaarmaakte om op te eten. I
piepte en rolde met mijn ogen in het rond, op zoek naar
Marco. Hij was in snelle tijd zijn spullen aan het uittrekken.
“Vertel me het verhaal, mamma!” eiste Tony. Hij
moedigde me aan met het puntje van zijn tong tegen mijn
clit en ik jankte.
“Ik hoorde de deur van de linnenkamer opengaan. Er waren
voetstappen, ik weet niet hoeveel. Iemand had een
radio aan, niet te hard. Ik hoorde de deur weer dichtgaan.
Mijn gezicht lag in de lakens waarop ik lag, ik kon
zien, ik kon niet veel horen, maar ik wist
dat er beweging achter mij was. Heel veel beweging,
misschien. Ik hoorde een hoop gegrom en gegiechel en toen
werd de onderkant van mijn rok omhoog getrokken en geplooid
onder mijn middel. Alles wat ik eronder aan had was een
slipje aan. Toen begonnen ze me te slaan.”
Tony duwde een vinger diep in mij terwijl hij doorging met
likken aan het harde schakelaartje dat mijn
hele lichaam met schoten van pure adrenaline. In plaats van
met mijn ogen te rollen greep ik naar mijn tieten en rolde ze
rond voor de jongens: Ik voelde mijn beknelde beenspieren
spieren tegen de ondersteunende riemen trillen als
het tuig van een schip in een storm. Marco zat naar mij te luisteren
met wijd opengesperde ogen en scheen er een eeuwigheid over te doen om zijn
laarzen uit te trekken.
“Ik weet niet wat ze gebruikten, een stok misschien, maar
elke slag deed zeker pijn. Ik piepte veel, want ik
dacht dat dat was wat zij wilden. Vrij snel
mijn slipje naar beneden. Dat was angstaanjagend
want ik voelde twee handen op elk van mijn benen terwijl
zij het van mij af trokken en de spanking nooit
sloeg geen slag over terwijl het gebeurde. Dat was natuurlijk
de afspraak, om mij te laten weten dat ik gang
geneukt zou worden door een stel kerels die ik niet eens kon zien.”
Marco kwam aangelopen, naakt als een gaai, zijn leuter
voor zich uit zwaaiend als een neergelaten geweer, gericht
recht op mij te richten. “Ga opzij, Tony, ik kom erdoor.”
Tony stond op, grijnsde naar mij, en bewoog zich toen naar zijn
links. Marco stapte naar de plaat, pakte zijn roze
getipte knuppel, bracht hem naar het verkeerde gebied, en
pakte mijn benen en trok me naar voren voor de eerste
innings van het bezoekende team. Het was een hele
home run, langer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden
en ik schreeuwde en greep me vast aan de twee riemen naast
mijn armen als een metropassagier bij een treinongeluk.
Wat zoiets als waar was, want ik voelde me alsof ik
geneukt werd door een soort mechanische dildo, aangedreven
door een op hol geslagen motor. Wat mij betrof, op dat moment
toen en daar, Marco het heerlijkste ding ter wereld
de wereld en ik zou alles voor hem doen, als hij mij maar
zolang hij mij maar gespietst zou houden op zijn enorme pik. Toen
Tony boog zich over de schotel, klemde mijn tepels in
zijn handen en boog zich voorover om er op te bijten, en ik zou
ook graag voor hem gestorven zijn.
“En hebben ze je geneukt, Alison?
“Natuurlijk hebben die schoften mij genaaid! Ze neukten mijn
kut en kont met babyolie tot ik dacht dat ik
dood en naar de hemel gegaan was!”
Tony lachte, trok zijn geopende spijkerbroek naar beneden, pakte
mijn hand en legde die op zijn massief geaderde
erectie: Op hetzelfde moment legde Marco zijn handen op mijn
heupen en begon met de schotel te zwaaien om een reeks
woeste stoten in mijn kut. Tussen dat en Tony
die aan mijn spenen rukte, was het een ritje in de hoogste,
diepste, opwindendste achtbaan ooit gebouwd,
en dan nog eens vermenigvuldigd met God weet hoe vaak. Het was seks
met steroïden. Ik krijste als een uil om middernacht,
kreunend en proberend de restjes
piepschuim die op de een of andere manier aan mijn gezicht en lippen kleefden, weg te blazen. I
begon klaar te komen, klaar te komen in grote golven die mij
van een rationeel mens veranderde in een schokkende bundel
spieren en zenuwen, terwijl Marco’s stierachtige lichaam
dat tussen mijn beknelde benen doorbeukte. Het was alsof ik
Barbarella te zijn, ter dood veroordeeld in de lustmachine
machine.
“Jij verdomde bijdehante kantoorbaas teef, ik ga
je mee naar je kantoor nemen en je op je
eigen bureau met iedereen die kijkt!” woedde Marco tegen me.
“Je zult er om smeken, want je doet nu wat wij zeggen!
je nu! En als we klaar zijn laten we alle
andere kerels in het kantoor ook de bazin neuken!”
Het beeld daarvan in mijn hoofd stuurt me in een uitzinnig
orgasme dat dat van Marco moet hebben geëvenaard, want ik hoorde
hem een grote hijg van genot en triomf geven. Terwijl
ik nog half bij bewustzijn was werden mijn benen losgemaakt van
de riemen en werd ik op mijn zij gerold. De
beweging maakte mijn bril los en terwijl ik probeerde
recht te zetten greep een hand mijn rechterenkel, en
tilde die onder een onmogelijk hoge hoek in de lucht,
alsof ik een soort balletdanseres was. Ik slaakte een gil
en een andere pik stootte recht in mij onder een hoek
hoek, die me echt aan het neuken was. Tony zat op
mijn linkerbeen, zijn eigen benen er omheen geklemd als een
ranzige hond, nog steeds mijn rechterbeen ver in de lucht
lucht over zijn schouder, terwijl hij zich recht in mij ramde: zijn
pik gleed in en uit mijn kut met
kraakgeluiden als een ouderwetse handpomp
die water opzoog. Ik gilde van hartstocht en gooide
handenvol pakparels als confetti in de lucht.
“Hé, Rapunsel, je bent dan wel een oude neuker, maar je bent een
behoorlijk goede,” glunderde Tony. “Ik heb Marco gezegd dat je
een zekerheidje was. Net als de twee andere
vrouwen die we geneukt hebben terwijl we hier werkten.” Hij
begon nog harder in me te stoten.
“Kijk naar links, Rapunsel. Kijk naar links!” Met mijn hoofd
half ingegraven en mijn bril weer scheef gekanteld kon ik
nauwelijks ergens heen kijken, al zag ik het stralende witte
licht van een flitslamp, en toen naar Marco die naar mij grijnsde
voordat hij de camera weer richtte.
Tony genoot van zijn triomf:” We houden een feestje als we
we hier klaar zijn. Veel van onze vrienden, en jullie drie
kantoorsletjes ook, zodat jullie aan elkaar voorgesteld kunnen worden en
elkaar jullie stoute foto’s laten zien.”
De flits van de camera smeerde weer over mijn gezicht.
“Dan trekken we lootjes en kijken wie van jullie
als eerste naar het midden van het feest voor een openbare
neuken door iedereen die dat wil.”
